Rozdział 3 : "Kurs : północ"

-Cana! - krzyknął Laxus

-Wygrałam. - usłyszeli słaby i cichy głos.

Chłopaki próbowali zlokalizować dziewczynę, jednak przez gęsty dym niezbyt im to wychodziło.

-Hej, Cana odezwij się! - darł się na cały głos blondyn.

Cisza. Ta niespokojna cisza. Co czuli teraz? Strach. Cholerny strach, przed utratą przyjaciółki. Domyślili się, że zmarnowała wiele mocy magicznej. Dym powoli zaczął opadać. Ujrzeli roztrzaskaną chatkę. Jeszcze kilka minut temu piękna i przytulna, a teraz? Jeden wielki syf. Roztrzaskane okna i deski, walały się na prawo i lewo. Ponad połowa szczątków budowli znalazła się w ogromnym jeziorze. Jedno zaklęcie, a sporządziło takie szkody. Ich zdziwienie przerwał kaszel.

-Cana! - zawołał Freed.

Zobaczyli ją. Całą zakrwawioną. Była przygwożdżona do ziemi przez deski. Widząc to, od razu zabrali się za uwalnianie dziewczyny spod drewna.

-Zdobyliśmy amulet. - powiedziała słabo, kiedy ostatnia decha została zdjęta.

-IDIOTKO!!!!!!!!!!! - ryknął Laxus i uderzył dziewczynę w głowę.

-Za co?! - spytała, trzymając się za obolałe miejsce.

-POWINNAŚ SIĘ CIESZYĆ, ŻE ŻYJESZ!

-A niby tego nie robię?!

-ILE ZMARNOWAŁAŚ NA TO MAGII?! - darł się blondyn.

-Nie pokonałabym jej bez tego!!!

-W takim razie jakim cudem jesteś magiem Fairy Tail?!

Zabolało ją to. I to cholernie. Cała złość na twarzy brunetki, zastąpił smutek. Zwykle obojętna i pijana. A teraz? Do jej fiołkowych oczu naszły łzy. Co jak co, ale to był cios poniżej pasa. Freeda zamurowało. Żeby jego mentor, jego wzór do naśladowania, znowu zaczął zwracać uwagę na siłę? Nieeee, to nie wchodziłó w grę. Cana zerwała się z piasku. Pomimo licznych ran, jakie otrzymała po użyciu tak silnego zaklęcia, pobiegła. Pobiegła tam, gdzie ją nogi poniosły. Całemu zdarzeniu przyglądała się Sheara.

-No, no kolego, żeby tak dowalić dziewczynie. - powiedziała

Blondyn i zielonowłosy przyjęli pozycje obronne.

-Chwila przecież Cana cie pokonała! Gdzie jesteś?! - krzyknął mag piorunów.

-Obok ciebie idioto...

Chłopaki spojrzeli się na piasek. Faktycznie. Obok Laxusa leżał mały, czerwony rubin, a w nim odbicie Sheary.

-Jak ty?! - krzyknęli obaj mężczyźni.

-Jestem amuletem, nie? To moja prawdziwa forma. - odpowiedziała

Magowie milczeli. Jedyne co robili, to wytrzeszczali oczy na kobietę. A raczej klejnot z kobietą w środku.

-Co się lampicie?! Lepiej chodźmy za tą Caną, czy jak jej tam! - powiedziała ostro.

-Druga Erza... - pomyśleli równocześnie i bez słowa wzięli "Karcianą królową".

...

-Hej, Cana! - krzyczał zielonowłosy.

-Przyjechaliście pociągiem? - spytała Sheara.

-Tak. - odpowiedział beznamiętnie blondyn.

-W takim razie może pójdźmy na stacje... - rzekła

-Tak! Od początku o tym myśleliśmy! - powiedział szybko Freed.

-Yhy...

...

Pewna brązowowłosa magini siedziała na zielonej ławce, z której schodziła farba, czekając na pociąg. I co z tego, że ma poważne rany??? Da sobie rade sama! Chyba... Jak on mógł tak powiedzieć? No jak? Sama nie wiedziała już co czuć. Z jednej strony miała ochotę płakać. Ryczeć niczym małe dziecko. A z drugiej ze złości prawie wybuchała. Chciała się wyżyć. Wyżyć na jakimś człowieku. Zdeptać go, jakby był mrówką. (Miku, przez taki jeden Twój rozdział mam fazę, żeby nazywać ludzi mrówkami xD) 

Zbliżała się godzina 16:00. Cana z przemęczenia i bólu zasnęła na ławce. Ludzie, którzy wysiedli z pociągu patrzyli się na nią. Jedni ze współczuciem i chęcią pomocy, a drudzy z obrzydzeniem. Podeszła do niej grupka staruszków.

-Pff! Patrzcie! Tradycyjny przykład maga, który się tylko bije i chleje! A potem śpi, niczym bezdomny na stacji! - powiedziała kobieta.

Odziana w różowy płaszcz,miała tonę makijażu na twarzy. Od razu było widać, że blond włosy były pofarbowane. Ich pojedyncze kosmyki miały siwą barwę. Złota biżuteria, w którą w skład wchodziły kolczyki, naszyjnik i pierścionki, mogły oślepić swym błyskiem. Z równie pozłacanej torebki, wyglądał sobie mały piesek. Miał białe futerko. Najlepsze jednak było to, że przyozdobiony był masą różowiutkich kokardek.(Narrator : Wspominałem już, że ta kobita jest dość "pulchna"? Kaori : Nie.) Wracając do naszej paniusi. Nie dało się nie zauważyć, że ma dość "masywną budowę". Obok niej stał mężczyzna. Miał pomarszczoną skórę i całkowicie siwe włosy. Na głowie miał kapelusz w żółtą kratkę oraz w tym samym kolorze garnitur z niebieskim krawatem. Na nosie "dźwigał" okulary z pomarańczowym szkłem. Podpierał się na lasce, która była wykonana z jasnego drewna. Na końcówce laski znajdował się wyrzeźbiony wąż z otwartą paszczą.

-Cóż za okropność! Prawda kochanie? - spytała nieznajoma.

-Oczywiście pyzuniu. - odpowiedział jej mężczyzna, po czym ją pocałował.

(Kaori : Feeeeeeee! Nie opisuj takich rzeczy! Narrator : To chcesz w końcu te opisy czy nie?!)

-Uważam, że powinniśmy wywlec ją poza stacje! Odstrasza podróżujących! - krzyknęła jakaś starsza pani.

Emeryci jej potaknęli. Mężczyźni już mieli zamiar wziąć Canę na ręce, jednak coś im przeszkodziło. A raczej ktoś.

-Tylko ją tkniecie, a p.o.ż.a.ł.u.j.e.c.i.e... - warknął Laxus (zrymowałam >.<)

-Panie po co te nerwy? Odstrasza ludzi. Nie marudź tylko pomóż starszym. - powiedział mężczyzna z laską.

-To jest moja przyjaciółka z GILDII. Jeżeli nie wiecie jak TRUDNĄ ma prace mag, to się nauczcie magii i weźcie jakieś zlecenie. - warknął, nakładając nacisk na niektóre słowa - A ty paniusiu - wskazał na kobietę z pieskiem - nie uważasz, że jesteś za stara na różowy kolor? - po tych słowach wziął dziewczynę w ramiona i razem z Freedem wszedł do pociągu.

...

Jechali tak już przez dobre kilka godzin. Blondyn patrzył na zmieniający się krajobraz. Tym razem to pola i zielone wzgórza zastępowały pustynie. Widział jak woda w rzekach spokojnie płynie, słyszał jak ptaki ćwierkają beztrosko. Dopiero teraz zauważył, że jest wiosna. (Laxus idiota nie wie jaka jest pora roku >.<)

Zwierzęta i rośliny budziły się do życia. Pączki kwiatów zaczęły się powoli otwierać, a na drzewach rosły liście. Z zamyślenia wyrwał go głos przyjaciela.

-Mircia jeszcze raz... - westchnął Freed przez sen. (ciekawe o czym pomyśleliście zboczuchy >.<)

Laxus zastanawiał się o czym śni zielonowłosy. Uśmiechnął się pod nosem, zdając sobie sprawę, że jego kumpel może być zakochany w barmance. Spojrzał się na brunetkę. Spała słodko, opierając głowę o jego ramię. Chociaż była teraz cała w bandażach, na jej twarzy gościł uśmiech. Od znalezienia jej na ławce nie obudziła się ani razu. Jej oddech był wyrównany i spokojny. Nie targała się z bólu i cierpienia. Teraz to spokój nią panował. Od razu było widać, że jej życiu nic nie zagraża. W tej chwili chciał wiedzieć co jej się śni. Na pewno coś miłego. Nawet nie zdał sobie sprawy, kiedy tak patrząc na maginie, sam oddał się do krainy morfeusza. Drugi mężczyzna, który właśnie się obudził spojrzał na dwójkę magów. Spali w najlepsze przytuleni do siebie.

-Jakby to powiedział Happy : oni się luuuuuubią. - szepnął do siebie i zapatrzył się w mijany krajobraz.

~*~

-Dlaczego Juvia nie jest w grupie z Gray-samą?! Dlaczego jest tam rywalka w miłości?! A co jeśli go uwiedzie?! - niebieskowłosa magini była teraz myślami w najczarniejszych scenariuszach, jak to Gray ją odrzuca i bierze ślub z Lucy. (i pomyśleć, że jak zaczęłam oglądać Fairy Tail to byłam za GrayLu O.o)

-To gdzie mamy się wybrać? - zapytał Bickslow, wystawiając język.

-Kurs : północ! - odpowiedziała Lisanna

~*~

Ohayooo moje mordeczki :*

Jak tam, już po wigilii?

Bo ja tak :D

Ileż prezentów było O.o

I tylko kilka dla mnie xD

Kaori chyba powinna dostać rózgę za wcześniejszy rozdział :C
Mam nadzieję, że jak to napisała Mavis "nie poleciałam z akcją na łeb na szyje" xD
Opisy były? Były. :P
Widzę też, że zainteresowanie konkursem jest :P
Kaori się cieszy :*
Może jeszcze dziś wyskrobię trochę następnego rozdziału.
Właśnie co następnego rozdziału.
Pojawi się jutro najpóźniej koło 15.
Jeżeli go nie będzie, to nie liczcie, że dodam jutro.
Bodajże na 16:00 idę na obiad do cioci.
W końcu drugi dzień świąt, nie?
A tak już zbaczając z tematu.
Co dostaliście pod choineczkę?
Ja teraz łażę w bluzce z Garfildem xD 

Podobało się? Komentuj śmiało.
Ja nie gryzę :*
(Najwyżej nożem kuchennym posiekam)